شعر به مناسبت سالروز وفات قهرمان کربلا، حضرت زینب کبری(س)

عصر عاشورا نشسته خواهری در رزمگاه                    

در نگاهش خفته از ظلم و ستم افسوس و آه

یک جهان حرف و سکوت و ناله و فریاد و درد   

با دو صد حسرت به بالین حسین(ع) بنشسته فرد

دختری که زینت و فخر پدر بوده به ذات

شکوه‎های در گلو بنهفته دارد در صلات

نایب زهرا که اکنون گشته نایب بر حسین(ع)

چون شده «سرّ ابیها» و خمش با شور و شین

قلب او سرشار عشق و چشم او لبریز اشک

چون ابوالفضلی که بر دوشش برد پیوسته مشک

در همان ساعت که خورشید از جهان پرواز کرد

دفتر تفسیر صبر و استقامت باز کرد

دختر زهرای مرضیه بود خیر کثیر

در عفاف و در حیا و در نجابت بی‎نظیر

خطبه‎اش در شام بر طاغوتیان اعجاز کرد

«ما رأیتَ » آن زمان در گوش اهل راز کرد

در ولایت داری زینب همین یک نکته بس

بر امام عصر خود چون مادرش فریادرس

زینت شاه ولا، غمخوار شاه نینوا

بهر زین العابدین گشته سپر در کربلا

زد تبر بر نخل دین آن بی‎حیا شمر پلید

زینب از نخل شکسته نخل دیگر پرورید

در اسارت از نماز شب نشد غافل دمی

صبر او دریا و ایوب نبی چون شبنمی

شهد هفتاد و دو گل چیده به دشت کربلا

هاشمی سیرت بود زینب به میدان بلا

غصۀ زینب مرا از زندگانی سیر کرد

دردهای بی امان او جوان را پیر کرد

غیرت و مردانگی‎هایش به من امید داد

درس آزادی ز خویش و شیوۀ توحید داد

صبر بر سختی ز زینب یاد گیر و کاربند

تا شوی چون قهرمان کربلا ای ارجمند

به مناسبت سالروز وفات قهرمان کربلا، حضرت زینب کبری(س) و به یاد مادرم آن بزرگ بانو که در این روز بزرگ چون عمه‎اش از غم ایام حیات چهره در نقاب خاک کشید

سه شنبه 20 اسفند 1398

مشهد مقدس

منبع:

http://shereno.com/31348/27741/557806.html