دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم

دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم
این درد نهان‌سوز، نهفتن نتوانم
 
تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت
من مست چنانم که شنفتن نتوانم
 
شادم به خیال تو چو مهتاب، شبانگاه
گر دامن وصل تو گرفتن نتوانم
 
چون پرتو ماه آیم و چون سایه دیوار
گامی به سر کوی تو رفتن نتوانم
 
دور از تو، من سوخته در دامن شبها
چون شمع سحر، یک مژه خفتن نتوانم
 
فریاد ز بی‌مهریت ای گل که در این باغ
چون غنچه پاییز، شکفتن نتوانم
 
ای چشم سخنگوی، تو بشنو ز نگاهم
دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم

#شفیعی_کدکنی